Een laatste brief
Vier weken later kreeg Edith Badtke een brief van reisbureau Ockermann World Travel, gericht aan een mevrouw Jana Harder, per adres pastorie, Fahlenberg. De brief werd bij de secretaresse thuis bezorgd; ze had in de logeerkamer een provisorisch kantoortje ingericht waar ze werkte tot er een nieuw gebouw voor de pastorie was gevonden. Verwonderd deed ze de envelop open en las het briefje.
Zeer geachte mevrouw Harder,
Het succes van een onderneming bestaat in de tevredenheid van haar klanten. Vandaar dat we geïnteresseerd zijn in uw mening. Heeft de reis voldaan aan uw verwachtingen? Hebt u wensen of punten van kritiek die u ons zou willen meedelen? Gebruikt u na uw terugkeer alstublieft het bijgaande antwoordformulier.
Ik zie uit naar uw antwoord en verblijf met vriendelijke groeten,
Herbert Ockermann
In de envelop zaten behalve het genoemde formulier ook twee folders met aanbiedingen voor reizen naar Azië en Australië, alsmede een uitnodiging voor een multimediapresentatie over de schoonheid van de Canadese natuur.
Edith Badtke fronste haar voorhoofd en las het adres nog eens. ‘Mevrouw Harder?’ mompelde ze, en ze schudde geërgerd haar hoofd. ‘Wat een flauwekul. Die reclamejongens worden steeds brutaler en ze nemen niet eens de moeite om mijn naam op te zoeken.’
Ze gooide de brief in de prullenmand en ging verder met de orde van de dag. Nog geen halfuur later was ze de brief al vergeten.
Geen wonder, op dit ogenblik had ze wel wat anders te doen.